پیشتاز شهادت
به یاد شهید ابراهیم قائدی
بِسْمِ رَبِّ الشُّهَداءِ وَ الصِّدّیقین
«سالها بود کـه ظـلمتکدۀ دیـارمان شب بـود و تــیرگی. وهـر کـه در او جـرأت رفـتن بـود، مـقصدش دار بود و قبرستان؛ و هرکس کلامش آزادی و عـدالت بود سـزایش شکـنجه بـود و زندان. سالها از پی هم مـی گذشت و در صحنۀ ساکت زندگیمان صدایی نبود مگر تکبیر شهادت شهیدان.
و اینان فرزندان دلیر حسین(ع) بودند که به پا خاستند و همچون رودی خروشان از هر سو بــه هم پــیوستند، امّـا یـزیدیان را که تـاب تماشایشان نبود» محّرمـی دیگر در مـحّرم برای روستایمان رقم زدند و ایـنگونه در عصر سوّمین روز محّرم اوّلین لاله سرخ دیارمان (شـهید ابـراهـیم قـائدی)تـقدیم انقلاب شد و خون پاکش بستر زمین را آراست و در این هنگام خشم امّت علیه رژیم دوچندان شد.
آری!شهید قائدی که جوانی آگاه،صادق و متدیّن بود، بی وفایی اهل کوفه را نسبت به امام حسین(ع) و سفیرش حضرت مسلم (ع)شنیده بود و از این حادثه درد ناک رنج می برد و نمی خواست در عصر حاضر کوفه ای دیگر با اهلش تکرار شود.اینجاست که او و یاران عاشورائی اش قیام می کنند و در زیر بیرق پیر فرزانه انقلاب ، خمینی کبیر عَلَم مبارزه با طاغوت را بدست می گیرند تا آیندگان از محرّم و محرّمیان درس شجاعت بیاموزد که«هیهات منّا الذله».
در محفل کربلاییان سربلند باد


